Góra Ducha Świata

Amaru Shakur

Dość duża góra przypomina wielkościa Mount Everest. [ reeszta w budowie]

_________________________________

Przyszedł tutaj powolnym krokiem i usiadl pod drzewem. Założył kaptur na głowę po czym zaczął rozglądać się dookoła. Ciekawiło go czy ktoś tu przyjdzie czy nie. Zaczął rzucać kamieniami...

Katara

Katara nagle po prostu znikąd pojawiła się w tym miejscu. Musiała jakoś odreagować to co się działo przez ostatnie kilka dni. Usiadła sobie na skale i wpatrywała się w zachmurzone niebo. Było to spowodowane jej obecnością. W oddali słychać było uderzenia piorunów.

Amaru Shakur

Amaru zauważył przybyłą dziewczynę
- Siema - powiedzial i spojrzał na nią swoimi czarnymi oczyma. Zilustrował ją od stóp do głów po czym lekko się do siebie uśmiechnął.

Katara

Odgarnęła włosy i spojrzała w miejsce z którego dochodził głos.
- Witam. -Powiedziała. Przyjrzała się uważnie chłopakowi który do niej przemówił.
Był to zmiennokształtny. Dziewczyna nie przepadała za nimi. Jedne ostatnio nawet próbował ją zabić. No ale nie będzie się uprzedzać.
- Co tu robisz? -Zapytała.

Amaru Shakur

- Poprostu siedze i myśle. Czasami głośno czasami nie - powiedział. Po chwili podał dziewczynie swoja umięśnioną ręke
- Amaru Shakur - przedstawił się.

Katara

- Katara. -Powiedziała.
- Nie chcę ci zrobić krzywdy. -Dodała. Nie mogła mu uściskać dłoni. Gdyby to zrobiła było by to dla niego równoznaczne ze strąt przytomność albo stratom życia. Dziewczyna się rozejrzała po okolicy.

Amaru Shakur

Po chwili zdał sobie sprawę o co tej chodzi.
- Pewnie została przeklęta - pomyślał. Chłopak wsunął obie dłonie do kieszeni spodni po czym spojrzał za siebie. Uśmiechnął się lekko po czym spojrzał na Kat.
- Nie chce nic mówić, i nie przyjmij tego źle ale czuć że jesteś spięta - powiedział i sie uśmiechnął.

Katara

- Może jestem może nie. -Powiedziała.
- Nie spięta tylko nieufna. Taka już natura elfa. -Dodała po krótkiej chwili. Na ramieniu dziewczyny wylądował kruk. Ptak spojrzał zaciekawiony na chłopaka.

Leeyan

Bez szelestnie, wszedł tu nie widoczny dla elfki i innych stworzen. Stanął w cieniu i obserwował ją.
Nie miał zamiaru się pokazywać, ale głos.. owszem.. wydusił go z sb.. Ale się nie ujawniał. - Witam.

Katara

Katara wstała kiedy tylko usłyszała czyjś głos. Rozejrzała się dookoła. Jednak nikogo nie zauważyła.
- Alek.. -Powiedziała tylko a kruk zleciał z jej ramienia i przemienił się w chłopaka. Zaczął chodzić i się rozglądać.
- Czysto...ale wyczuwam kotołaka. -Przemówił.
Elfka dobyła miecza i władczym i donośnym głosem powiedziała.
- Pokaż się.

Sulfur

Wleciał tu pod słońcem, więc było widać cień. Wylądował na jednym z drzew
niedalego Amaru. *No, no... kogo ja tu widzę* Pomyślał i rozejrzał się a potem
spojrzał na elfke i zmiennno kształtnego - Hay, Jestem Sulfur - głos rozbrzmiał
w kierunku zmiennokształtnego.

Katara

Nagle pojawił się Sulfur.
~ Co on mnie prześladuje?! ~ Przemknęło Katarze przez głowę. Kiedy Alek zobaczył ze pojawił się kolejny zmiennokształtny ruszył w jego stronę z zamiarem oderwania mu łba. Pamiętał doskonale ich ostatnie spotkanie. A nie należał do stworzeń które łatwo odpuszczają. Katara złapała go za bark i powiedziała.
- Alek leć stąd. -Chłopak spojrzał na nią z wyrzutem ale posłusznie wykonał jej rozkaz. Elfka zaczęła się wpatrywać w Sulfura. Nie podobała jej się jego obecność. Znając życie pewnie znowu będzie pomiędzy nimi starcie. Ale co Katare zdziwiło to, to że był taki uprzejmy w stosunku do drugiego zmiennokształtnego.

Leeyan

- Buahaha... Chciałabyś... Nie pokażę ci się.. Możesz zgadywać ale i tak ci nie powiem...
Głos się rozchodził po lesie, ale nikt nie był w stanie go namierzyć, bo dodatkowo jeszcze wtapiał
się w tło. Przeszedł z cienia pod inne drzewo, bliżej nieznanych im postaci ale tak ale słabo czuły jego zapach. patrzył się. Cały czas niewidoczny.

Katara

Elfka rozejrzała się po całym otoczeniu. Dziewczyna wyjęła miecz i machnęła nim kilka razy. Usłyszała szelest przecinającego powietrza. Tak czyli jest dobrze miecz jest ostry. Uważnie spojrzała na każdą plamę cienia jednak nic nie mogła dostrzec. W pobliżu dało się usłyszeć grzmoty piorunów. To był znak że Katara zaczynała się denerwować.
- Pokaż się kotołaku. -Zażądała. Boże jak ona nie lubiła jak ktoś się jej sprzeciwiał i to w tak marnej kwestii jak pokazanie się. Dziewczynie przemknęło przez myśl ze szkoda że nie ma z nią West.

Amaru Shakur

Zmiennokrztałtny wyczul tego owego kogoś
- Jest niedaleko - powiedział i spojrzał na Sulfura
- Siema, Amaru Shakur - przedstawił się i spojrzał w kierunku gdzie powinien być kotołak jako że wiatr wiał w stronę Amaru wraz z jego zapachem.