Lodowe Szczyty

Katara

[link widoczny dla zalogowanych]

Są to wysokie skalne góry. Ich szczyty są pokryte kryształowym lodem. Im wyżej się wchodzi tym zimniej. W zimowe dni góry spowija gęsta mgła. Krążą pogłoski że w górach mieszka wielka dwunożna małpa zwana Yeti.

Sulfur

Wleciał tu i rozejrzał się, Lecz potem usiadł na dobrej skalnej półce i zaczął śpiewać kawałek muzyki który tylko on znał. Śpiewając patrzył w dal.

Katara

Katt bezszelestnie zdematerializowała się na jednaj z niżej położonych półek. Słyszała czyjś śpiew ale nie zwracała na niego za dużej uwagi. Była zajęta czymś innym. Wyjęła z kołczanu strzałę i naciągnęła ją na cięciwę. Zaczęła celować w coś co było niżej od niej.

Sulfur

Usłyszał naciągnięcie czegoś jakby cięciwa Lecz nadal śpiewał spoglądając w dół.
Nie przejął się, wzbił się w powietrze, Po czym wylądował nie daleko lasku na skałach.
Machnął ręką i lasek poruszył się co powinna usłyszeć tez dziewczyna siedząca na półce skalnej.

Katara

Coś rozproszyło jej uwagę. Powstrzymując ją od oddania strzału. Katt schowała strzale go kołczanu. Powoli zaczęła przesuwać się w stronę cienia. Czuła że ktoś ją obserwuje. Nie posłowało jej to. Zauważyła ze lasek się porusza.

Sulfur

Znów poruszył ręką ale tym razem w stronę półek skalnych. Zaczął iść w stronę w stronę lasku rozglądając się. Wyjął z kieszeni sztylet i rzucił nim w jakieś krzaki.

Katara

No dobra coś jest nie tak. Katara nagle pojawiła się przy krzaku i wyjęła z pomiędzy gałązek czarny sztylet. Nie widziała jeszcze tak zrobionego sztyletu. Rozejrzała się czy nie widać jego właściciela. Przez nieuwagę skaleczyła się jego ostrzem.

Sulfur

Znów machnął ręką i lasek poruszał się oraz było czuć jakby powiew wiatru.
- Nie będę się narazie do niej zbliżał, niech się pomęczy.
pomyślał i rzucił następny sztylet w stronę elfki. - To koniec - powiedział dosyć głośno. i oddalił się o metr lecz nadal w ukryciu.

Katara

Katara odchyliła się tak że ostrze przeleciało koło niej. No dobra to już nie jest zabawne. Rozejrzała się dookoła. W oddali dało się usłyszeć nadciągająca burze. To był znak że się niepokoi. Wyczuła jakiś zapach. Jednak nie mogła sobie przypomnieć do kogo on może należyci. Dłoń na której widniała rana od sztylety obwiązała kawałkiem materiału. Dobyła miecza.

Sulfur

- Ohh sh*t...
Mówiąc to spojrzał w niebo i było lekko przychmużone.
- No dobra... teraz zaatakuję ostrzej - Przeszło mu przez myśl i wyciągnął ze specjalnej kieszonki 5 shuriken'ów, 5 kunai'i i 1 sztylet. Puścił to wszystko w kierunku
elfki. Machnął ręką aby przyśpieszyś tempo puszczonych broni w stronę elfki.

Katara

Katara odbiła wszystkie ostrza które leciały w jej stronę. Szerszeń kilka razy błysną w powietrzu i wszystkie pociski odleciały w różne strony. Katara zaczęła to traktować jak zwykły trening. Spojrzała w stronę skąd nadleciała broń.

Sulfur

- ... heh... ciekawe jak sobie poradzi z tym.
Sięgnął ręką do innej kieszonki i wyciągnął z niej 10 ostrych długich Igieł.
Puścił je w stronę elfki, będąc nadal w ukryciu znów przyśpieszył tempo broni.
Po chwili postanowił się pokazać. Wzbił się w powietrze i wylądował na półce skalnej.
puścił w jej stronę Kunai'a z notką po Japonsku która wybucha.

Katara

Katara bez problemu uniknęła igieł. Kiedy leciał w jej stronę wybuchowy kunai Prze teleportowała się. Po chwili dostrzegła Sulfura.
- A niech cie piekło pochłonie. -Krzyknęła w jego stronę.

Sulfur

- Pochłonąć mnie nie może, ale ciebie tak, to... też zależy jaka jesteś.
Odparł i wstał po czym spojrzał na nią, a że mu czegoś brakowało, oprócz s,k,i.
- Oddasz mi mój sztylet którym się przecięłaś? - spytał i uśmiechnął się kącikiem ust.
rozłożył skrzydła.

Katara

Katara podejrzliwie patrzyła na zmiennokształtnego. Nie wiedziała czy jest to jego prawdziwa forma i wolała się tego nie dowiadywać. Teraz zdała sobie sprawę że cały czas ma jego sztylet. Rzuciła nim w niego.
- Pewny jesteś że cie nie może pochłonąć? -Zapytała się lodowato. Miała ochotę odwrócić się i uciec od niego jak najdalej. Jednak nie mogła tego zrobić było by to zbyt nieodpowiedzialne z jej strony. Coś w jego postać napawało ją wielkim lenkiem. Nie była w stanie się przy nim skopić.