Puszcza

Lethanya

Leu przemieniła się w kocicę i bez słowa zaczęła żałośnie miauczeć. Miała nadzieję, że Balthasaar usłyszy jej zawodzenie. Zdawała się do niego krzyczeć po kociemu. Niezdawała sobie sprawy, jak jej ulubieniec był już daleko i, że niesłyszał swej opiekunki. Leu powróciła do człowieczej postaci i krzyknęła do jego raz jeszcze. Na próżno. W oczach Lethanyi stanęły łzy. Jedyny pocieszyciel który był jej obrońcą, jedynym przyjacielem zniknął.

Torak

Chłopak pod postacia pantery spojrzal na Leu, zmieniłsię w wiewiórkę i wdrapał się na gałąź obok niej zmieniając się spowrotem w panterę. Spojrzał swoimi brązowymi lekko pobłyskująymi na czerwono oczami na Leę
- Co się stało? - spytał.

Lethanya

- Wątpię czy... Dotrzyma obietnicy... Czy wróci...
Westchnęła patrząc w niebo. Skóra wokół oczu strasznie jej zsiniała a same oczy połyskiwały od nadmiaru łez. Lethanya nie miała zamiaru się tu rozklejać. To by była hańba.
- Balti...
Szepnęła bezwładnie. "Móg się chociaż nie zjawiać... Nie robić mi nadziei, że wróci..." pomyslała.

Torak

Pantera położyła lekko swoją lewą przednią łapę na prawym barku dziewczyny
- Na pewno wróci... Zobaczysz...-powiedział wpatrując się w jej oczy. Uśmiechnąl się lekko po czym liznąl sobie nos.

Lethanya

- Mam nadzieję...
Westchnęła ponownie. Już sama niewiedziała co ma ze sobą zrobić. "Może się powieszę i wtedy znajdę Baltiego?" pomyślała chytrze. O tak, popełni samobójstwo! Nagle w oczach Leu dały się zobaczyć iskierki złości i szaleństwa. Po łzach nie było śladu.

Katherine

Nad jezioro przyszła smętnie osoba dość niska jednak nie za niska. Ot taka, ponura dama. Widząc różne osoby podeszła do nich i uśmiechnęła się sztucznie. Wyglądało tak, jakby miała zaraz oznajmić coś wesołego.
- Życie jest bezsensu!
Krzyknęła osobom prosto w twarz.

Torak

Chłopak nie przejął sie zachowaniem tamtej - Witaj - powiedział jedynie i sie lekko uśmiechnął. Zilustrował ją od stóp do głów i kapnął sieze chyba nie jest zbyt normalna.

Katara

Katara spojrzała z zaciekawianiem na nową osobę. Życie jest bez sensu. Z tym trzeba się czasem zgodzić. Katt zlustrowała przybyłą i stwierdziła.
- Jak jest bez sensu to ja ci je z chęcią odbiorę. -Powiedziała. Oczywiście nie miała zamiaru nikogo uśmiercać.

Torak

Chłopak spojrzał na Kat
- Taaa.. Jasne, a ja jestem Michael Jordan - powiedział po czym sie zaśmiał. Tak lubił żartować no ale cóż taka jego natura. Natura małego nieszkodliwego dziecka lubiącego żartować któy zaraz może wybuchnąć złością.

Katara

Katara się zaśmiała. Był to mrożący krew w żyłach śmiech.
- Nie wierzysz? -Zapytała się Toraka.
Elfka po chwili wyjęła broń. Podeszła do dziewczyny i przyłożyła ostrze do jej szyi. Tak Katara miała dziwne poczucie humoru. Przyjrzała się jej uważnie. Stwierdziła że może być całkiem interesującą postacią.
- A więc powiedz czemu twoje życie jest bez sensu. Chcę wiedzieć od czego cie uwolnię. -Powiedziała .

Elfen Gold

Wszedł tutaj mężczyzna o umięśnionej budowie, i ujrzał kilka nie znanych mu postaci.
Podszedł do niech i z jego ust było słychać lekko zachrypły głos.
- ... Witam ...
zaczął bawić się mieczem... Właściwie Kataną.

Katara

Katara odsunęła ostrze od szyi dziewczyny. Teraz jej uwagę przykuła inna pustać. Bowiem nowo przybyły mężczyzna. Elfa nie mogła się powstrzymać i końcówką Szerszenia dotknęła miecza nieznajomego. Miał całkiem niezłe ostrze. Katara przyjrzała mu się uważnie tak jak to miała w zwyczaju.
- Witam. -Powiedziała.

Elfen Gold

Spojrzał na złączone ostrza a potem na dziewczynę... i przedstawił się.
- Jestem Elfen Gold, ale mów mi Elfen..
- A jak ciebie zwą?
Schował Katanę.

Katara

Elfka uważnie obserwowała jego ruchy. Kiedy chował ostrze do pochwy i ona schowała Szerszenia. Poznała ze Elfen należy do jej rasy.
- Zwą mnie Katara. -Przedstawiła się.
- Co cie tu sprowadza? -Zapytała.

Elfen Gold

- Cóż, chciałem się trochę rozejrzeć.. i spotkałem was.
Mruknął i spojrzał w dal, zgiął się do tyłu i wyprostował a z jego pleców
wyrosły czarne archaanielskie skrzydła

ps: Ja konczę... pa, dokonczymy jutro...